6 Dingen die je nog niet wist over Gin

1. De naam zegt niet alles

Wanneer je kijkt naar de meeste type dranken, kun je meestal de oorsprong gemakkelijk achterhalen aan de hand van de naam. Bourbon verwijst naar de regio in Kentucky, Scotch naar Schotland, en tequila naar Mexico. Echter, bij gin is dit niet het geval. Gin wordt gedefinieerd door zijn smaak en wordt voornamelijk gekenmerkt door de aanwezigheid van jeneverbes. Maar is het nog steeds zo dat nieuwe gins de smaak van jeneverbes bevatten? Dat is een kwestie van discussie onder ginliefhebbers. Het interessante aan gin is dat het een breed scala aan smaken kan hebben, afhankelijk van de gebruikte botanicals. Dit verklaart waarom gins zo verschillend kunnen smaken en waarom het een intrigerende en veelzijdige drank is.

2. Waarom kunnen gins zo verschillend smaken

In tegenstelling tot vodka, dat gemaakt is van niets meer dan ongeflavoureerde alcohol en water, is er een enorm verschil in smaak bij gin. Elke stoker heeft namelijk zijn unieke recept voor gin, waarbij ze de vrijheid hebben om te kiezen welke botanicals ze aan hun recept toevoegen. Naast de verplichte jeneverbessen kunnen ginproducenten citrusvruchten, noten, kruiden en andere smaakmakers toevoegen om hun eigen unieke ginrecept te creëren. Dit brede scala aan toegevoegde botanicals zorgt voor de diversiteit aan smaken die we bij gins tegenkomen. Elke gin kan zijn eigen karakter en smaakprofiel hebben, waardoor het een drank is die voortdurend verrast en verkend kan worden.

3. Hoe krijgt gin zijn smaak?

Er zijn twee manieren om smaak aan gin toe te voegen. De eerste methode is het toevoegen van smaakstoffen aan een reeds gedistilleerde gin. Dit gebeurt meestal nadat het distillatieproces is voltooid, waarbij de gewenste botanicals worden toegevoegd om de gewenste smaak te bereiken. De tweede methode is het infuseren van de botanicals in de alcohol en vervolgens opnieuw distilleren. Afhankelijk van de gekozen methode ontstaat een specifiek type gin met een uniek smaakpatroon. Bijvoorbeeld, bij een "London Dry gin" - die overigens niets te maken heeft met de stad Londen - is het niet toegestaan om na het distillatieproces iets anders dan water toe te voegen. Dit betekent dat de stoker uitgedaagd wordt om meteen de juiste smaak te bereiken tijdens het distilleren, in plaats van achteraf smaken aan de gin toe te voegen.

4. Slechts enkele producenten maken zelf hun alcohol

Gin begint meestal met neutrale alcohol: iets wat gin producenten aankopen in bulk. De smaak en karakter van de gin hangt af wat ze met deze neutrale alcohol doen. Bij de productie van gin begint het proces meestal met de aankoop van neutrale alcohol in bulk. Het is de manier waarop ginproducenten met deze neutrale alcohol omgaan die uiteindelijk de smaak en het karakter van de gin bepalen. Hoewel enkele producenten ervoor kiezen om hun eigen alcohol te maken, is dit niet gebruikelijk in de ginindustrie. De focus ligt voornamelijk op het creëren van unieke smaakprofielen door middel van het distillatieproces en de toegevoegde botanicals. Het is juist deze combinatie van factoren die elke gin zijn eigen identiteit en karakter geeft.

5. Jeneverbes is nog steeds wild geplukt

Jeneverbes is een van de belangrijkste ingrediënten in gin en wordt op grote schaal gebruikt in de ginindustrie. Wat verrassend is, is dat jeneverbes nog steeds met de hand wordt geplukt, voornamelijk door onafhankelijke plukkers in Europa. Het plukken van jeneverbes is een arbeidsintensief proces dat vaardigheid en zorgvuldigheid vereist om de beste kwaliteit jeneverbes te garanderen. Door de handmatige pluk worden alleen de rijpe en volwassen bessen geselecteerd, waardoor de smaak en aroma's van de jeneverbes optimaal behouden blijven. Deze traditionele aanpak draagt bij aan de authenticiteit en kwaliteit van gin.

6. Gin (tonic) werd gebruikt om malaria te bestrijden

Een fascinerend feit uit de geschiedenis van gin is dat gin, met name in combinatie met tonic water, oorspronkelijk werd gebruikt als een middel om malaria te bestrijden. Tijdens de kolonisatie van India ontdekte de militaire vloot van Engeland kinine, een stof die effectief is tegen malaria. Tonic water, dat kinine bevatte, werd gebruikt als een preventief en genezend middel tegen de ziekte. Echter, tonic water had een zeer bittere smaak. Om deze bitterheid te maskeren en het drinken van tonic water aantrekkelijker te maken, voegden de Engelsen gin toe aan het mengsel. Deze combinatie van gin en tonic resulteerde in een interessanter en smakelijker drankje, en zo ontstond de populaire gin-tonic cocktail.